موج مهاجرت به خارج بعد از سرکوب های اخیر

بی بی سی ، مریم افشنگ :به دنبال افزایش خشونت ها و برخورد با معترضان به نتایج انتخابات در ایران شاهد سیل مهاجرانی از ایران هستیم که همه روزه در حال خروج از این کشور هستند.برخی از این افراد با ارائه مدارکی که جانشان در ایران در خطر است به کشورهای دیگر به ویژه کشورهای اروپایی پناهنده می شوند، خواه به صورت قانونی و یا غیر قانونی از ایران خارج شده باشند.درخواست ویزای دانشجویی و ادامه تحصیل نیز راه دیگر برای خروج از شرایط فعلی در ایران است.

به گفته تعدادی از سازمان های حقوق بشری موج کنونی خروج ایرانیان از این کشور پس از انقلاب 1357 بی سابقه بوده است.

رضا گنجی سالهاست که از روزنامه نگاران روزنامه های اصلاح طلب در ایران است.

او در گفت و گو با بخش فارسی رادیو بی بی سی می گوید: "در جریان انتخاباتی که برگزار شد از اعضای فعالی بودم که کارهای رسانه ای انجام می دادم و با گرفتن عکس و نوشتن مطلب برای وب سایت های مختلف و مطبوعات کارم را انجام می دادم."

او در ادامه می افزاید: "دلیل آمدنم به خارج از کشور این بود که تعداد زیادی از دوستانم دستگیر شدند. فکر کردم ما به عنوان روزنامه نگار متهم درجه اول هستیم. چرا که باعث شدیم که حجم زیادی از آگاهی به دست مردم برسد و این میزان آگاهی، آن چیزی بود که دولت نمی خواست مردم داشته باشند."

زندگی جدید در کشوری جدید، مشکلات جدیدی را نیز به همراه دارد. رضا گنجی در رابطه با برخی از این مشکلات می گوید: "مشکلات متفاوتی وجود دارد در زمینه زبان جدید، اقامت، مسکن و در مورد هزینه های زندگی که بسیار متفاوت از ایران است."

آقای گنجی افزود: "به نظر من به قدری مشکلات در ایران بزرگ بود که ما پذیرفتیم خودمان را با مشکلات بزرگتر و نوع دیگری روبرو کنیم."

از دیگر خبرنگارانی که در روزهای گذشته از ایران خارج شد می توان به مهدی رستم پور، خبرنگار ورزشی تلویزیون دولتی ایران، که برای پوشش خبری مسابقات جهانی کشتی به دانمارک سفر کرده بود اشاره کرد.

نرگس کلهر، فرزند مهدی کلهر، مشاور رسانه ای محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران بعد از شرکت در جشنواره فیلم حقوق بشر نورنبرگ آلمان، از آن کشور تقاضا پناهندگی کرده است.

در این میان نه تنها چهره های سیاسی و اجتماعی که بسیاری از مردم عادی هم به فاصله کوتاهی مجبور به ترک خاک ایران شده اند.

نوید یکی از پناهجویان اتفاقات پس از انتخابات می گوید: "من نه آدم سیاسی بودم و نه وقت این را داشتم که درباره مسائل سیاسی فکر کنم. شرایطی برای همه ایرانیان پیش آمد که سرشان برای بارها و بارها کلاه رفت که این بار من هم یکی از کسانی بودم که سرم کلاه رفت."

او افزود: "روز جمعه زیر آفتاب بیش از پنج ساعت و نیم ایستادم تا رای دهم. من نه در تبلیغات قبل از انتخابات شرکت کردم و نه در چیز دیگری، سر کار خودم بودم ولی بعد از شنیدن نتایج انتخابات، همان روز اول به خیابان رفتم. مردم هم به خیابان ها آمده بودند."

نوید همچنین گفت: "اینکه همه آمده بودند با عث امیدواری بود. فکر کردم نظر همه با نظر من یکی است، پس باید ادامه داد."

نوید در حال حاضر به یکی از کشورهای اروپایی پناهنده شده است. او می گوید هنوز کلید خانه و ماشین اش در تهران را در جیب دارد.

"مهندس الکترونیک هستم و هشت سال سابقه کار در بزرگترین شرکت های پتروشیمی دولتی ایران را دارم. در بزرگترین دانشگاه ها پیمانکاری های زیادی داشتم و خیلی کارهای دیگر."

نوید افزود: "اینجا به خاطر اینکه بچه ام گرسنه نماند، به خاطر اینکه خودم گرسنه نمانم، به خاطر اینکه اینجا هوا خیلی سرد است ما چیزی با خودمان نیاورده ایم و به خاطر اینکه بچه ام سرما نخورد، اینجا مثل یک کارگر خیلی خیلی عادی روزمزد کار می کنم."

نوید می گوید: "بعد از گذشت سه ماه خروج از ایران، تنها اتفاقی که افتاد نه از طریق دولت بلکه از طریق کلیسا توانستیم جایی را برای زندگی پیدا کنیم."

علی رضا واعظی که در ایران به عنوان حسابرس و حسابدار مشغول به فعالیت بوده از دیگر پناهجویان ایرانی پس از اتفاقات پس از انتخابات است که با مسائل زیادی از جمله زبان و مشکلات زندگی در کمپ پناهنده ها مواجه است.

آقای واعظی نیز در تجمعات اعتراضی شرکت داشته است.

او در این باره می گوید: "بدون اینکه خودمان خبر داشته باشیم از طرف دولت جمهوری اسلامی شناسایی شده بودیم. به شکلی که هیچ کس فکرش را نمی کرد. می توانم حتی اشاره ای به بسیجی های محله بکنم."

آقای واعظی افزود: "از این طریق شناسایی و مجبور به خروج از ایران شدیم. معنی این کار فرار نیست. شاید بتوان گفت عقب نشینی، به این علت که هنوز به میزان کافی قدرت پیدا نکرده بودیم."

به گفته ناظران با گذشت نزدیک به چهار ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری هنوز موج خروج از ایران داغ است.

در این روزها به کرات رسانه ها خروج چهره های سیاسی، فرهنگی و هنری، فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران و یا دانشجویان را اعلام داشته اند.

هر چند اکثر کسانی که این روزها مجبور به ترک خاک ایران شده اند، ادامه زندگی در ایران را غیر ممکن می دانند، اما در مواجه با زندگی جدید خارج از ایران هم با مسائل و مشکلات زیادی مواجه هستند بطوریکه اذعان دارند به محض بهتر شدن شرایط بی تردید به کشورشان باز می گردند.